Władze klubu

Historia

Rok 1986 - grupa nauczycieli Zespołu Szkół Budowlanych w Kaliszu – ludzi, dla których jednym z wartościowych i ciekawych sposobów spędzania wolnego czasu, a szczególnie urlopu, był pobyt wśród lasów i łąk, nad brzegami rzek i jezior, postanowiła swoje zamiłowania dla ich efektywniejszej realizacji nieco sformalizować.
Tak powstał pomysł zorganizowania klubu żeglarskiego. Ten kierunek przekształcenia zamiaru w czyn był stosunkowo prosty, ponieważ już kilka lat wcześniej pod czujnym okiem Janka Wojtyły paru z nas poznawało tajniki sztuki żeglarskiej, odbywając rejsy na drewnianych żaglówkach typu „Bobo” po jeziorach ślesińskich i Gople.
Inicjatywa ta spotkała się z nadspodziewanie szerokim zainteresowaniem, szczególnie w środowisku szkolnym – wśród nauczycieli i kierownictw szkół, którzy uznali tę formę działalności pozadydaktycznej – zajęć pozalekcyjnych – za wartościową i pożyteczną zarówno pod względem wychowawczym, jak i kształcącym.
Nauczyciele pasją tą zarazili z kolei młodzież, która w uprawianiu żeglarstwa znalazła sposób wyżycia się, rozwoju zainteresowań, przeżycia wielkiej przygody i metody na poznanie świata.
Uznano ponadto, że funkcjonowanie żeglarstwa w szkole średniej będzie miało wpływ na zainteresowanie właśnie taką placówką i przyciągnie do niej młodzież. Miało to ogromne znaczenie dla szkół zawodowych, a w naszym przypadku – wpłynęło na zwiększenie naboru do szkoły budowlanej.
Dzięki żeglarstwu Zespół Szkół Budowlanych w Kaliszu stał się inną szkołą – szkołą, w której wartości wychowawcze zostały oparte o zasady etyki i etykiety żeglarskiej. Stał się inną szkołą-, bo przez kilkanaście lat nosił nazwę „ Szkoły pod żaglami” – bo wśród sporego grona swoich wychowanków zaszczepił miłość do żeglarstwa do tego stopnia, że porzucili wyuczony zawód, wstąpili do szkół morskich i z żeglarstwem związali się na zawsze.
Dziś, gdy sięgamy pamięcią do zdarzeń z tamtych lat, nostalgie wspomnień ubarwia satysfakcja z tego, że wspólnie stworzyliśmy coś trwałego, ważnego, coś co życie wielu z nas wzbogaciło o wartości niezwykle cenne – miłość do żeglarstwa, która szarość codzienności potrafi wymalować najpiękniejszymi kolorami doznań i przeżyć.
Niestety nie wszyscy członkowie doczekali się tego jubileuszu i odeszli na wieczna wachtę – co zaznaczyliśmy w spisie członków. Kiedyś, tak jak my – żyjący – ogarnięci byli pasją żeglowania i realizacją czynienia rzeczy niezwykłych.
Zachowamy ich w naszej pamięci.



V -ce Komandor UJKS
„Bryza”
st.j. Tadeusz Matuszczak

Insygnia klubowe

W momencie powstawania klubu pojawił się problem posiadania insygniów, które wyróżniałyby członków wśród wielkiej rzeszy żeglarzy, uwidaczniały ich przynależność i tworzyły wieź psychiczną, będącą podstawą głębszych uczuć – przyjaźni. Koniecznym zatem stało się wymyślenie nazwy oraz określenie barw, które następnie zostaną użyte do ukształtowania bandery, proporca i odznaki klubowej. Wszystkie te insygnia zaprojektował kol. Jan Wojtyła w 1976 roku.

NAZWA

Przyjęto, że klub będzie nazywał się „Bryza” – tak jak nazywa się jeden z wiatrów lokalnych. Na tej samej zasadzie nadawano później nazwy nabywanym żaglówkom.

BARWY

Barwami klubu są kolory: żółty i błękitny. Kolor żółty wyraża Słońce – słoneczny, pogodny, piękny dzień. Błękit, w naszej banderze, wyraża wodę – wodę błękitnego słonecznego, pięknego dnia, w której odbija się błękit pogodnego nieba. Słońce to życie, to radość, optymizm, pogoda ducha, a więc dyspozycje, które nastrajają człowieka do podejmowania śmiałych przedsięwzięć i osiągania dalekich celów. W żeglarstwie taki stan ducha jest ze wszechmiar pożądany.
W heraldyce europejskiej, wg Klemensa Prisaulta (heraldyk francuski w XV w.) przyjęto, że barwa złota (żółta) symbolizuje cztery cnoty: delikatność, życzliwość, otuchę, wzniosłość; z ciał Niebieskich – Słońce; z dni tygodnia – niedzielę. Błękit wyraża trzy cnoty; piękność, wzniosłość, pochwałę; z temperamentów – usposobienie sangwistyczne; z dni tygodnia – piątek; z żywiołów – powietrze. Heraldyk Sylwester Petra Saneta (XVII w. – Jezuita) uważa, że złoto jest uosobieniem najwyższych cnót, jak sprawiedliwość, łagodność, miłosierdzie i wzniosłość ducha. Nadawano je, by wyrazić bogactwo, szlachetność, miłość. Człowiek, który miał w herbie złoto, bardziej niż inny zobowiązany był do kultywowania cnót rycerskich. Błękit, (franc.-azur, łac.- lazur) – ma być uosobieniem nieba i jest symbolem piękna, słodyczy, powabu, łagodności. Niezależnie od symboliki barw jako takich specjalne znaczenie przypisywano ich kombinacjom i np. niebieska ze złotą – oznacza radość.
Pewne rozbieżności występują w symbolice barw stosowanych na flagach, mianowicie: żółty – symbolizuje Słońce, oświecenie, inteligencję. Ponieważ jest kolorem wyrażającym też złoto, oznacza zasobność, świetlaną przyszłość. W międzynarodowym kodzie sygnałowym oznacza obszar objęty kwarantanną. Niebieski wyraża wszystko, co jest związane ze spokojem, stagnacją; potocznie oznacza powietrze i wodę. Jest symbolem pokoju i organizacji o pokojowych aspiracjach. W chrześcijaństwie symbolizuje pobożność maryjną. Podsumowując powyższe rozważania możemy powiedzieć, że barwy naszego klubu należą do takich, które w sensie psychicznym, wyrażają optymizm, pogodę ducha, zrównoważenie, empatię, a więc mają wyraźną konotację pozytywną.
Na insygniach klubowych występuje także kotwica jako godło. W heraldyce z racji swego przeznaczenia jest emblematem żeglugi, bóstw morskich. W heraldyce kościelnej stanowi symbol krzyża Chrystusowego, znaku nadziei, jako że umacnia statek w czasie burz; jest więc również symbolem pomocy w niebezpieczeństwie. Niezależnie od tego jest przede wszystkim znakiem człowieka, który ma wybitne osiągnięcia w dziedzinie żeglugi.

BANDERA

Banderę tworzy barwny płat materiału w kształcie prostokąta, o wymiarach: 8 1 – długość 5 1 – szerokość. Płat ten dzieli się na dwie części, tworząc pas górny w kolorze żółtym, zaś pas dolny w kolorze błękitnym. Pas żółty obejmuje 2/3 szerokości płata, a pas błękitny 1/3 szerokości płata. Kotwica w kolorze granatowym, znajduje się w kantonie. Wizerunek kotwicy wzorowany jest na kotwicy admiralicji. Trzon tworzy napis „BRYZA”, nad którym jest poprzeczka, utworzona z napisu „KALISZ”, a nad nią okrągłe ucho.

PROPORZEC

Proporzec tworzy barwny płat materiału, w kształcie trójkąta równoramiennego, którego podstawa ma wymiary 2 l, a wysokość 3 l. Od połowy długości ramion, do środka długości podstawy odchodzą linie, tworząc dwa trójkąty o barwie błękitnej, powstały w wyniku tego podziału romb ma barwę żółtą, z granatową kotwicą pośrodku. Kotwica jest również wzorowana na kotwicy admiralicji i ułożona równolegle do podstawy całego trójkąta. Trzon jej tworzy napis „BRYZA”, poprzeczkę – napis „KALISZ”, nad poprzeczką okrągłe ucho.

ODZNAKA

Odznakę stanowi żółty krążek, w którym znajduje się stylizowany jednomasztowy żaglowiec o błękitnym kadłubie z kliprowym dziobem; kadłub lekko zwęża się półkoliście w kierunku rufy, a linia dna styka się z linią pokładu.
Wizerunek żaglowca jest przychylony trochę do przodu. Na maszcie niesie białe żagle rejowe z przodu – o dużym wybrzuszeniu, które tworzą literę „B”.
Z tyłu znajduje się biały grotżagiel
bermudzki, przymocowany do tego samego masztu i nieco wyższy od żagli przednich.